Ojczyzna to słowo, które nie ma równego na tej ziemi. Ojczyzna największe nadzieje pokłada na ludziach pełnych uczucia i głębokiej wiary w jej siłę i moc.
Patrząc na zdjęcie serca naszego Pomnika Narodowej Pamięci Ziemi Dobrzyńskie, można zawołać (niejako nomen omen): SERCE ROŚNIE patrząc w to miejsce. Gdy 2 grudnia 2022 r. zgłosiłem pomysł budowy tego pomnika Kustoszowi Sanktuarium Oborskiego, a potem Członkom DTN i Kurkowemu Bractwu Strzeleckiemu ZD, byłem pewien, że powinien on być właśnie taki: najokazalszy i najżywszy na całej Dobrej Ziemi.
Radowaliśmy się, gdy 11 XI 2025 r. dzieci ze SP w Klonowie cudownie recytowały "Ojczyznę moją" Marii Konopnickiej, więc zacytujmy ją tu raz jeszcze (póki szaleńcom nie przyjdzie do głowy jej zakazać):
Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.
Ojczyzna moja – to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.
Ojczyzna moja – to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.
Ojczyzna moja – to te ciche pola,
Które od wieków zdeptała niewola,
To te kurhany, te smętne mogiły -
Co jej swobody obrońców przykryły.
Ojczyzna moja – to ten duch narodu,
Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,
To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,
Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!
Maria Konopnicka, "Ojczyzna moja"
(Zdj. z profilu SP w Zajeziorzu, która tradycyjnie jest w tym miejscu w każde narodowe święto. Panie Dyrektorze Z. Boguski - chapeau bas!)
